ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ



 

 

Η Μαρία, είναι 31χρονη μητέρα 2 παιδιών προσχολικής ηλικίας, διαγνώστηκε με τριπλά αρνητικό καρκίνο του μαστού σταδίου IV μόλις 18 μήνες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας της για καρκίνο του μαστού σταδίου IIb. Οι αξιολογήσεις της έδειξαν μετάσταση στα οστά, στον εγκέφαλο, στο ήπαρ και στους πνεύμονες. Στόχος της, ήταν να "λάβει θεραπεία μέχρι τη τελευταία της πνοή " με σκοπό να δείξει στα παιδιά της πόσο σκληρά αγωνίστηκε για να ζήσει και να παραμείνει κοντά τους όσο το δυνατόν περισσότερο καιρό. Ο ογκολόγος της Μαρίας συμφώνησε να ακολουθήσει αυτό το σχέδιο, αναγνωρίζοντάς τον ως τον κύριο στόχο της ασθενούς. Η Στέφανη, η ψυχολόγος του κέντρου, συναντήθηκε με τη Μαρία για να συζητήσει τους στόχους της περίθαλψης της και έτσι ενημερώθηκε για το σχέδιο δράσης και συζήτησε περισσότερο με τη Μαρία τι σήμαινε για αυτήν το σχέδιο αυτό.

Η Στέφανη εξήγησε στην Μαρία ότι ο στόχος της βρισκόταν σε σύγκρουση με αυτό το οποίο πραγματικά ήθελε που ήταν να αφοσιώσει ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια της. Λαμβάνοντας θεραπεία μέχρι την τελευταία της πνοή θα σήμαινε ότι θα παράμενε στο νοσοκομείο τις τελευταίες βδομάδες πριν το θάνατο της και λόγω της ηλικίας των παιδιών της δεν θα μπορούσε να περάσει χρόνο μαζί τους. Η Μαρία άλλαξε γνώμη αφού θέλημα της ήταν να την θυμούνται τα παιδιά της και να ξοδέψει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί τους.

Έχοντας βάλει προτεραιότητα το χρόνο με την οικογένεια, οι στόχοι της περίθαλψης άλλαξαν. Η Στέφανη μίλησε επίσης με τη Μαρία για την ανακουφιστική φροντίδα με σκοπό να εξαλείψει το στίγμα που σχετίζονται με αυτό. Στη συζήτηση αυτή διαφάνηκε ότι η Μαρία είχε ανάγκη ο ογκολόγος της διατηρεί επαφή μαζί της και να μην αισθάνεται εγκαταλειμμένη από την ομάδα θεραπείας της. Εξέφρασε λοιπόν την ανάγκη για επικοινωνία με τον ογκολόγο μια κάθε τόσο ενώ λάμβανε κατοίκων φροντίδα. Η πληροφόρηση ότι η έγκαιρη μεταβίβαση σε κέντρο περίθαλψης /άσυλο ανιάτων οδηγεί συχνά σε μεγαλύτερη διάρκεια και καλύτερη ποιότητα ζωής ήταν ευχάριστη έκπληξη για τη Μαρία. Η Στέφανη πρότεινε επίσης τη αγορά κάποιων ευχετήριων καρτών ως ένας τρόπος διατήρησης της παρουσίας της μετά το θάνατό της. Σε αυτές τις κάρτες, η Μαρία έγραψε μηνύματα για τα παιδιά της, ώστε να έχουν κάποια λόγια από αυτήν σε κάθε μελλοντικό ορόσημο τους, συμπεριλαμβανομένων των γενεθλίων, της άδειας οδήγησης, αποφοιτήσεις, γάμο και ακόμη και τη γέννηση των πρώτων παιδιών τους. Ο σύζυγός της Μαρίας υποσχέθηκε να αποθηκεύσει και να δώσει τις κάρτες αυτές στα παιδιά στην ανάλογη χρονολογική στιγμή.

Η μητέρα της Μαρίας ήταν αυτή που ταλαιπωρήθηκε περισσότερο να αποδεχθεί τον αναμενόμενο θάνατο της κόρης της. Σε μια προσπάθεια να ελέγξει την κατάσταση, αντιμετώπιζε τη Μαρία σαν παιδί. Η Στέφανη έβαλε την μητέρα της Μαρίας σε επαφή με μια εθνική μη κερδοσκοπική οργάνωση για να την βοηθήσει να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Η Μαρία πέθανε ένα καλό θάνατο, με τα εξής στοιχεία εις πέρας:

  • Ζωή γεμάτη νόημα, αξίες και αξιοπρέπεια
  • Μια κληρονομιά αγάπης- που δείχνει πώς κατάφερε να ζει κάθε μέρα στο έπακρο, αντί να πεθαίνει λίγο λίγο κάθε μέρα,
  • Συγχώρεσε σημαντικά άτομα και συγχωρέθηκε για τυχόν λάθη της
  • Απουσία πόνου
  • Θάνατος με αξιοπρέπεια στο περιβάλλον της επιλογής της -σπίτι με την οικογένεια και σε κέντρο περίθαλψης
  • Απουσία οικονομικού χρέους σχετιζόμενο με τη φροντίδα για καρκίνο
  • Γνώση ότι οι γύρω της θα έχουν θετική ανάμνηση για το πρόσωπο της
  • Πνευματική σύνδεση με μια μεγαλύτερη οντότητα

Η κηδεία της Μαρίας ήταν μια πραγματική τιμητική εκδήλωση της ζωής της, του τρόπου με τον οποίο επέλεξε να ζήσει ακόμα και σε περιπτώσεις πνευματικής, ψυχολογικής και σωματικής δοκιμασίας και της θετικής της επίδρασης σε διάφορα άτομα και συνθήκες της ζωής της.

Ο σύζυγός της και η μητέρα της έλαβαν στήριξη από μη κυβερνητικές οργανώσεις για ένα χρόνο μετά το θάνατο της.

13 μήνες μετά τη διάγνωση της Μαρίας με τριπλά αρνητικό ΜΚΜ πέτυχε το στόχο της για ποιοτικό χρόνο με τον σύζυγό της, τα παιδιά και την ευρύτερη οικογένεια της. Οι 4 μήνες ενδονοσοκομιακής φροντίδας που έλαβε την βοήθησαν να ανταποκριθεί σε αυτόν της τον στόχο, ως επίσης και στην ευρύτερη αύξηση της ποιότητας ζωής της.